TARİHSEL SÜREÇ İÇERİSİNDE GÜMÜŞHANE KROM VADİSİ VE ÇEVRESİNİN KÜLTÜREL TURİZM OLANAKLARI AÇISINDAN DEĞERLENDİRİLMESİ

Aleyna BİNAY; Buket ÖZDEMİR IŞIK

doi:10.5281/zenodo.7494964

Yazarlar

Aleyna BİNAY https://orcid.org/0000-0003-4383-7137
Buket ÖZDEMİR IŞIK TRABZON ÜNİVERSİTESİ https://orcid.org/0000-0003-1617-8084

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.7494964

Anahtar Kelimeler:

Gümüşhane, Krom vadisi, Kültür, Kültür turizmi, Kilise

Özet

Farklı medeniyetlere ait kültürel yapıların ortaya çıkarılması, turizm kavramını daha popüler bir konu haline getirmekte ve kültürel faaliyetlerin çeşitlenmesine olanak sağlamaktadır. Bu çalışmada da tarihsel niteliğiyle önemli bir yere sahip olan Gümüşhane iline bağlı Krom vadisi ve çevresindeki tarihi dini yapılar incelenmiştir. Dini yapıların tercih edilme nedeni bölgenin birçok medeniyete ev sahipliği yapmış ve etnik kökenini oluşturan gizli Hristiyan halkının bölgede inşa ettiği şapel ve kiliselerin yoğunlukta olmasıdır. Zamansal süreç içerisinde Osmanlı devletinin bu alanda egemenlik kurması ile birlikte İslam dininin yaygınlaşması, bölgede yaşayan Hristiyanların dinlerini gizli yaşamalarına sebep olmuştur. Tarihi M.Ö. 4000 yılına dayanan ve arkeolojik açıdan büyük bir öneme sahip olan bu bölge 2010 yılında 3. Derece Arkeolojik Sit Alanı olarak kabul edilmiştir. Vadi boyunca tescilli 17 kilise ve şapel bulunmaktadır. Alanda yapılan inceleme, gözlem ve anket çalışmaları sonucu tarihi dini yapılardan 7 kilise incelenmiştir. Çalışmada nitel araştırma yöntemi içerisinde tekli durum çalışması deseni kullanılmıştır. Ankete katılanlar vadiyi bilen ve orada yaşayan yerli halk ve yerli turist ile gerçekleştirilmiştir. Katılımcıların daha çok Trabzon kökenli olma sebebi mübadele döneminden sonra krom bölgesinin bulunduğu alanda Trabzonluların taşınmaz satın almış olmalarıdır. Bundan dolayı bu bölge yaz aylarında Trabzon kökenli halk tarafından yayla olarak kullanılmaktadır. Elde edilen veriler Nvivo 11 programı yardımıyla içerik analizi yapılarak yorumlanmıştır. Analizler sonucu, bölgenin turizm açısından tanınırlığını arttırmak için çözüm önerileri geliştirilmiş, 7 kilise üzerinden farklı iki alternatif yürüyüş rotası belirlenmiştir. Gelecekte Gümüşhane ilinin turizm kenti haline getirilmesi adına yapılacak çalışmalarda, Krom vadisi genelinde yapılan bu çalışmanın bölgenin turizm açısından tanıtımına katkı sağlayacağı düşünülmüştür.

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

Akça H. (2004). Dünyada ve Türkiye’de Kırsal Turizm. TSE Standard Dergisi, Eylül 2004, s.65.

Atlas Dergisi. (2009). Yürüyüş Rotaları Atlası – 50 Düş Patikası, İstanbul, Doğan Burda Dergi.

Bernardo, F., Almeida, J. and Martins, C. (2016). Urban Identity and Tourism: Different Looks, One Single Place.Institution of Civil Engineers. Urban Design & Planning, 170(5), 205-216.

Bowers, J. (2016). Developing Sustainable Tourism Through Ecomuseology: A Case Study in the Rupununi Region of Guyana. Journal of Sustainable Tourism, 24(5), 758-782.

Cooper C. (2009). Community, Conflict and the State: Rethinking Notions of ‘Safety’, ‘Cohesion’ and ‘Wellbeing’. Soial Policy & Administratio, 43(7), 772-780.

Daly, P., Dias, A. and Patuleia, M. (2021). The Impacts of Tourism on Cultural Identity on Lisbon Historic Neighbourhoods. Journal of Ethnic and Cultural Studies, 8 (1), 1-25.

Doggett, L. (1993). Multi-Cultural Tourism Development Offers a New Dimensionin Travel. Business America, 114(18), 8-11.

Duncan, W.J. (1979). Knowledge Transfer in Administrative Science, Public Administration Review, 7, 341-349.

Erüz, C., Erüz, G., Kandemir ve R, Üçüncüoğlu, G. (2010). Antik Çağdan Günümüze Gümüşhane-Torul- Kurum (Gorom-Kromni) Vadisi Demografik Değişimi, Gümüşhane Tarihi, Gümüşhane Üniversitesi Yayınları, 33, 186-203.

Erüz, G. (2009). Gümüşhane Kurum Vadisi Maden Köyü Yerleşmeleri, Doktora Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

Fraenkel, J. R. ve Wallen, N. E. (2006). Designing and Evaluate Research in Education, Seventh Edition, New York: McGraw – Hill Higher Education.

Gelbman, A. (2022). Seaside Hotel Location and Environmental Impact: Land Use Dilemmas, Journal of Tourism and Cultural Change. 20(4), 530-550.

Gregory, R., Prifling, M. and Beck, R. (2009). The Role of Cultural Intelligence for the Emergence of Negotiated Culture in IT Offshore Outsourcing Projects. Information Technology and People,22(3), 223- 241.

İncekara A., Bocutoğlu E., Öztürk K., Okutan A., Berber M., Özaslan İ., Ersun C., Ok S.Ç., Müftüoğlu H. ve Subaşı B. (1997). Karadeniz Bölgesinde Yayla Turizminin Geliştirilmesi, Bölgesel Gelişme ve Çevreye Uyumlu Yapılaşma, İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayını.

Kılıçözlü A. (1995). Alternatif Turizm ve Türkiye’nin Alternatif Turizm Potansiyeli, Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Kurar, İ. ve Baltacı, F. (2021). Medikal Turizm Potansiyeli Üzerine Nitel Bir Araştırma: Antalya Örneği, Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 5(1): 176-199.

Lindberg, K. and Johnson, R. L. (1997). Modeling Resident Attitudes Toward Tourism, Annals of Tourism Research, 24(2), 402-424.

Mehrhoff, W.A. (1991). The New Frontier: A Case Study Of Cultural Tourism. Canadian Review of American Studies, University of Toronto Press, 22(2), 251-162.

Miles, M. B. ve Huberman, A. B. (1994). Qualitative Data Analysis, London: Sage Publication.

Ödemiş, M. ve Hassan, A. (2019). Gümüşhane’nin Eko-Turizm Potansiyelinin Kavramsal Analizi ve Bu Potansiyelin Değerlendirilmesine Yönelik Öneriler. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Elektronik Dergisi, 10 (Ek Sayı), 59-70.

Özer, Ö. ve Ataman, D. (2002). Turizmin Yerel Halkın Yaşam Kalitesi Üzerine Etkisi: Mardin Örneği. Journal of New Tourism Trends, 1(1), 55-63.

Richards, G. (1996). Introduction: Culture and Tourism in Europe. Cultural Tourism in Europe, Wallingford: CAB International.

Roney A. S. (2011). Turizm BirS Analizi. Ankara: Detay Yayıncılık.

Rumina, R. and Kishwar, P. (2010). Introduction to Cultural Studies. Mumbai: Himalaya Publishing House.

Sarı, F. ve Nazlı, M. (2018). Sustaining Cultural Heritage by Means of Museums in an Ever-Changing World. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 17 (1), 1-14.

Seckelmann A. (2001). Domestic Tourism – A Chance For Regional Development in Turkey. Tourism Management,23(1), 85-92.

Sudi, W. M. (2013). Heritage Tourism: Reconciling Urban Conservation And Tourism. WIT Transactions on Ecology and the Environment, 179, 1105-1116.

Tok, C. (2005). Kültür Turizmi. Standard Ekonomik ve Teknik Dergi, 44 (6), 42-43.

Tweed, C. and Sutherland, M. (2007). Built Cultural Her‐ Itage And Sustainable Urban Development. Landscape and Urban Planning, 83(1), 62–69.

Ulu A., Çavuş Ş., Tanrısevdi A., Güçlü H. ve Öncüer M.E. (1998). 2000’li Yıllarda Uluslararası Turizm Piyasasındaki Değişme Eğilimleri ve Bu Eğilimlere Uygun Alternatif Turistik Ürün Çeşitlendirme Stratejileri, Erciyes Üniversitesi Nevşehir Turizm İşletmeciliği ve Otelcilik YO Hafta Sonu Seminerleri.

Walle, A.H. (1996). Habits Of Thought and Cultural Tourism. Annals of Tourism Research, 23(4), 874-890.

Yıldırım, T. ve Koçan, N. (2008). Nevşehir Acıgöl Kalderası Kalecitepe ve Acıgöl Maarlarının Jeotrurizm Kapsamında Değerlendirilmesi. Ege Üniveritesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 45(2), 135-143.

Yin, R. K. (2011). Qualitative Research from Start to Finish, London: The Guilford Press.