Örgütlerdeki İşgörenlerin Kişilik Tiplerinin Kurumsal İtibar Algılarına ve Stratejik Liderlik Davranışlarına Etkisi

Akıncı, Z., Güven, M. ve Demirel, O.N. (2015). Öğrencilerin A ve B Tipi Kişilik Yapısı ile Psikoşiddet (Mobbing) ve Depresyon Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma, Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 52(604),55-74.

Alnıaçık, E. (2011). Kurumsal İtibarın Paydaş Davranışları Üzerindeki Etkisi: Ampirik Bir Araştırma. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Kocaeli Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kocaeli.

Alnıaçık, E., Alnıaçık, Ü., ve Genç, N. (2010). Kurumsal itibar bileşenlerinin algılanan önemi demografik özelliklerden etkilenmekte midir?, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,13(23), 93-114.

Anderson, P., Balck,A., Machın, D. ve Watson , N. (2016). İşletme Kitabı, Göbekçin, T. (Çev.). İstanbul : Alfa Basım Yayın Dağıtım

Balmer, J.M.T. (1998). Corporate Identity and The Advent of Corporate Marketing. Journal of Marketing Management, 14(8), 963-996.

Barnett, M.L.,Jermier, J.M. ve Lafferty, B.A. (2006). Corporate Reputation: The Definitional landscape. Corporate Reputation Review,9(1), 26-38.

Batıgün, A.D. ve Şahin. N.H. (2006). İş Stresi ve Sağlık Psikolojisi Araştırmaları İçin İki Ölçek. A-Tipi Kişilik ve İş Doyumu. Türk Psikiyatri Dergisi, 17(1),32-45.

Brestrich, E.T. (1999). Yönetim Düşüncesinin Evriminde Liderliğin Gelişimi ve Dönüşümcü Liderlik ve Bir Uygulama Örneği. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Buchanan, D. ve A. Huczynski. (1997). Organizational Behaviour. An Introductory Text. UK: Prentice Hall International.

Cüceloğlu, D. (2008). İnsan ve Davranışı: Psikolojinin Temel Kuramları. İstanbul: Remzi Kitapevi.

Darshani, R.K.N.D. (2014). A Review Of Personality Types And Locus Of Control As Moderators Of Stress And Conflict Management. International Journal of Scientific and Research Publications, 4(2), 1-8

Durna, U. (2004). Stres, A ve B Tipi Kişilik Yapısı ve Bun¬lar Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Celal Bayar Üniver¬sitesi İ.İ.B.F. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 11(1),191-206.

Eraslan, L. (2004a). Liderlik Olgusunun Tarihsel Evrimi, Temel Kavramlar Ve Yeni Liderlik Paradigmasının Analizi. Milli Eğitim Dergisi,162. Erişim: https://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/162/eraslan.htm

Eraslan, L.(2004 b). Liderlikte Post-Modern Bir Paradigma: Dönüşümcü Liderlik. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 1(1), 1-32.

Erçetin, Ş. (2000). Lider Sarmalında Vizyon. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Eren, E. (2001). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. İstanbul: Beta Basım Yayın Dağıtım.

Eren, E. (2000). Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: Basım Yayın Dağıtım.

Ersöz, H. Y. (2007). Türkiye’de Kurumsal Sosyal Sorumluluk Anlayışının Gelişiminde Meslek Ve Sivil Toplum Kuruluşları. İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları.

Fomburn, J. (1996). Reputation: Realizing Value from the Corporate Image. Boston, Massachusett: Harvard Business School Press,

Fomburn, C.J. ve Van Riel, C. (1997). The Reputational Landscape. Corporate Reeputation Review, 1(1/2) , 5-13.

Fombrun, C. J., Gardberg,N.A ve Sever,J.W. (2000). The reputation Quotient: A Multi- Takeholder Measure Of Corporate Reputation. The Journal of Brand Management,7(4) ,241-255.

Gaines-Ross, L. (2011). The CEO’s Role in Reputation Management. Reputation Management. Andrew Hiles (Ed). In Reputation Management Building and Protecting Your Company's Profile in a Digital World ,(p.23-32 ). London: Bloomsbury.

George, J.M. (1992). The Role Of Personality İn Organizational Life: Issues And Evidence. Journal of Managment, 18(2), 185-213.

Geçikli, F., Erciş, M.S. ve Okumuş, M. (2016). Kurumsal İtibarın Bileşenleri ve Parametreleri Üzerine Deneysel Bir Çalışma: Türkiye’nin Öncü Kurumlarından Biri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(4),1549-1562

Gray E.R. ve Balmer, J. B. T.(1998). Managing Corporate Image and Corporate Reputation. Long Range Planning, 31(5), 695-702.

Greenberg, J. (1999). Managing Behavior in Organizations. New Jersey, ABD: Prentice Hall.

Güney, S. (2000), Davranıs Bilimleri.Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Gümüş, M., ve Öksüz, B. (2009). Çalışanların Kurumsal İtibar Sürecine Katılımlarında İçsel İletişimin Rolü. Yaşar Üniversitesi E-Dergisi, 4(16), 2637-2660. Erişim: https://journal.yasar.edu.tr/wp-content/uploads/2012/08/08-GUMUS-OKSUZ.pdf

Heilbrun Jr, A. B., Palchanis, N. ve Friedberg, E. (1986). Self-report Measurement of Type A Behavior: Toward Refinement And İmproved Prediction. Journal of Personality Assessment, 50(4), 525–539.

Hinterhuber, H. H., ve Friedrich, S. A. (2002). The Technology Dimension of Strategic Leadership: The Leadership Challenge For Production Economists. International Journal of Production Economics, 77(3), 191–203

Hjelle, L.A. and Zıegler, D.J (1982), Personality Theories Basic Assumptions Research and Application. Sec¬ond Edition. U.S.A: McGraw-Hill International Book Company.

Ireland, R. D. ve Hitt,M.A. (1999). Achieving And Maintaining Strategic Competitiveness In The 21 St Century: The Role Of Trategic Leadership.Academy of Management Perspectives, 13 (1) 63-77.

Irikefe, A.S. (2006). Personality Type, Ethical Reasoning And Job Satisfaction: A Study Of Factory Workers In Ibadan.(An Unpublished B.Sc. Thesis).University of Ibadan,Nigeria

Ivancevich, J. M., ve Matteson, M. T. (1984). A Type A-B Person–Work Environment İnteraction Model For Examining Occupational Stress And Consequences. Human Relations, 37(7), 491–513.

İbrahimoğlu, N. ve Karayılan D. (2012). A ve B Tipi Kişilik Özellikleri İle Zaman Yönetimi Davranışları Arasındaki İlişkiler, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (33), 251-262.

Kadıbeşegil, S. (2006). İtibar Yönetimi. İstanbul: Media Cat Yayınları.

Kadıbeşegil, S. (2013). İtibar Yönetimi. İstanbul: Media Cat Yayınları.

Karasar, N. (2013). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Kirkcaldy, B.D., Shepard, R.J. ve Furnham, A.F. (2002). The Influence of Type A Behaviour and Locus of Control Upon Job Satisfaction and Occupational Health. Personality and Individual Differences. 33(8), 1361-1371.

Koçel, T. (2003).İşletme Yöneticiliği. İstanbul: Basım Yayın Dağıtım.

Kozak, M. A. (2017). Liderlik. Meryem Akoğlan Kozak (Ed.),Rekreasyonel Liderlik ve Turist Rehberliği Kavram Ve Kuramlar Üzerinden Bir Analiz içnde (s.62-93). Ankara: Detay Yayıncılık

Luthans, F. (1995), Organizational Behavior. İstanbul: Literatür Yayınevi.

McShane, S.L. ve Von Glinow, M.A. (2000). Organisational Behaviour.Boston: McGraw-Hill.

Moorhead, G. ve Grıffın, R. W. (1992), Organizational Behavior. Boston: Houghton Mifflin Company.

Odabaş, Ç. (2004). Stratejik Yönetim ve e-Devlet. Sayıştay Dergisi,15(55), 83–93.

Okay, A. ve Okay, A. (2002), Halkla İlişkiler; Kavram, Strateji Ve Uygulamaları. İstanbul: Der Yayınları.

Okay, A. ve Okay, A. (2001). Halkla İlişkiler Kavram, Strateji Ve Uygulamalar. İstanbul: Der Yayınları.

Öz, H. ve Tortop, H.S. (2018). Üniversite Okuyan Genç Yetişkinlerin Mobil Telefon Yoksunluğu Korkusu (Nomofobi) İle Kişilik Tipleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yeni Medya Elektronik Dergi, 2 (3), 149.

Özsoy, E., Erol, E., Korkutata, A. ve Şeker, M .(2014). Kişilik Modelleri Boyutlarının Karşılaştırılması: A Tipi Ve B Tipi Kişilik Ve Beş Faktör Kişilik Modeli, Uluslararası Hakemli Beşeri Ve Akademik Bilimler Dergisi, 3 (9),104-116

Pelit, E., Türkmen, F., ve Yarmacı, N. (2010). Turizm Sektöründeki İş görenlerin Kişilik Özelliklerini Değerlendirmeye Yönelik Bir Araştırma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(1), 9–16.

Spector, P. E., ve O’Connell, B. J. (1994). The Contribution Of Personality Traits, Negative Affectivity, Locus Of Control, And Type A To The Subsequent Reports Of Job Stressors And Job Strains. Journal of Occupational And Organizational Psychology, (67), 1–12.

Sullivan, G.R., Harper, M.V., ve Michael V. (1997). Umut Bir Yöntem Olamaz. Dicleli, A.B. (Çev.). İstanbul: Boyner Yayınları

Şimşek, M.A. (2005). Stres Yönetimi Programının Bursa ilinde Sanayi Alanında Çalışan Personelin Stres Düzeyine Etkisi.(Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Uludağ Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.

Şişman, M. (2002). Öğretim Liderliği. Ankara: Pegem Akademi.

Tınar, M. Y. (1999). Çalışma Yasamı ve Kişilik. MESS Mercek Dergisi, 4 (14), 92-97

Tokat, B., Kara, H. ve Kara, M.Y. (2013). A-B Tipi Kişilik Özelliklerine Sahip İş görenlerin Olası Bir Örgütsel Değişime Yatkınlıklarının Araştırılması. Turkish Studies-Inter¬national Peridical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8 (8),1973-1988.

Türkmen, F. (2013). Kişilik Tiplerinin Çatışmayı Yönetme Yöntemlerinde Etkisi: Turizm Sektöründe Bir Uygulama.(Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi / Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Ural, E.G. (2002). Değer Yaratan Bir Halkla İlişkiler Çalışması Olarak İtibar Yönetimi. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 1 (2), 83-93.

Veccohio, R.P. (1988). Organizational Behavior. ABD: The Dryden Press International Edition.

Vroom V.H., ve Jago A.G. (1988). The New Leadership: Managing Participation In Organizations.New Jersey :Prentice Hall, Englewood Cliffs

Younger, R. ve Giambona, G. (2011). Framing reputation: vague concept or measurable business asset?. Andrew Hiles (Ed). In Reputation Management Building and Protecting Your Company's Profile in a Digital World ,(p.33-44 ). London: Bloomsbury.

Yukl, G. A. (2002). Leadership in organizations. New Jersey: Prentice Hall.

Yurtsever, H. (2009). Kişilik Özelliklerinin Stres Düzeyine Etkisi Ve Stresle Başa Çıkma Yolları: Üniversite Öğrenciler Üzerine Bir Araştırma. ( Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir