Turizm Sektörüne Ait 2011-2020 Yılları Arası İstihdam ve İş Kazası Verilerinin Analizi


Özet Görüntüleme: 986 / PDF İndirme: 343

Yazarlar

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.7129787

Anahtar Kelimeler:

Turizm Sektörü, İş Kazaları, Meslek Hastalıkları, İş Sağlığı ve Güvenliği İstatistikleri

Özet

Turizm sektörü dünyada hızlı büyüyen sektörlerden biridir. Bu büyüme ekonomik olduğu gibi turizm işletme ve çalışan sayılarında da önemli artışlar sağlamaktadır. Çalışma saatlerinin uzun ve yoğun olması, ara dinleme sürelerinin kısa ve düzensiz olması, yılın belli zamanlarında iş yoğunluğunun fazla olması, farklı özelliklerde ve çok sayıda hizmetin aynı anda sunulması gibi turizm sektörünün kendine has özelliklerinden dolayı iş kazası ve meslek hastalık riskini artırmaktadır. Turizm sektöründe her ne kadar iş kazası ve meslek hastalığı birçok sektöre göre az gibi görünse de iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili gerekli tedbirlerin alınması elzemdir. Bu çalışmada, 2011-2020 yılları arasında Türkiye genelinde tüm sektörlerde ve özelinde turizm sektöründe meydana gelen iş kazaları ve meslek hastalıkları ile ilgili veriler analiz edilmiştir. Bu analiz sonucuna göre; turizm sektöründe meslek hastalık vaka sayısı çok az olmakla birlikte, geçici iş göremezlik süresi ve sürekli iş göremezlik sayıları azımsanmayacak kadar fazladır. Ayrıca turizm sektöründe iş kazası sonucu ölümlü vakaların oransal olarak daha çok yiyecek ve içecek hizmeti faaliyetleri sunan işletmelerde daha fazla olduğu görülmektedir.     

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

Akar Şahingöz, S. ve Şık, A. (2015). Konaklama ve Beslenme İşletmelerinde İş Sağlığı ve güvenliği, Ankara: Detay Yayıncılık

Aslan, H. ve Akşit, Z. (2021). Gıda Ürünleri İmalatı Sektöründe İş Sağlığı ve Güvenliği, (Editör) Aslan, İ.: İş sağlığı ve Güvenliği Sektörel Yönetimi içinde (ss437-494) Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık

Ballı, E. (2021). Konaklama İşletmelerinde İş Sağlığı ve Güvenliği Sektörel Risk Analizi. Ankara: Akademisyen Kitabevi.

Bilir, N. (2016). İş Sağlığı ve Güvenliği Profili: Türkiye, Uluslararası Çalışma Örgütü Türkiye Ofisi

Çavdar, U., Manyaslı, M., Akkaya, E., Sevener, D. ve Tüfekçi, Z. (2022). Yaşanan İş Kazalarının Kaza Saatlerine ve Cinsiyete Göre İstatistiki Olarak Değerlendirilmesi ve Yorumlanması. International Journal of Engineering Research and Development, 14(1), 360-368.

Çavuş, A. ve Taşgın, E. (2016). Türkiye’de İnşaat Sektöründeki İş Kazalarının Sınıflandırılarak Nedenlerinin İncelenmesi. Academic Platform Journal of Engineering and Science. 4(2), 13-24.

Gerek, N. (2006). İşçi sağlığı ve İş Güvenliği, Eskişehir Anadolu Üniversitesi Yayınları

Güllüoğlu, E.N. ve Güllüoğlu, A.N. (2019b). Türkiye’de Metal Sektöründe Meydana Gelen İş Kazalarının Analizi. İnternational Journal of Advances in Engineering and Pure Sciences, 31(1), 70-82.

Güllüoğlu, E.N. ve Güllüoğlu, A.N., (2019a). Türkiye’de İnşaat Sektöründe İstihdam ve İş Kazalarının Analizi. Karaelmas İş Sağlığı ve Güvenliği Dergisi, 3(2), 65-81.

Güllüoğlu, E.N. ve Taçgın, E. (2018). Türkiye Tekstil Sektöründe İstihdam ve İş Kazalarının Analizi. Journal of Textiles and Engineer. 25(112). 344-355

Güven, E. (1970). İş Kazası Yönünden Sosyal Politika sorunları, Eskişehir: EİTİA Yayınları

Hazar, A., (2010). Çağdaş Değişimler ve Yenilenen Mevzuatlar Çerçevesinde Genel Turizm. Ankara: Detay Yayıncılık.

ILO (International Labour Office), https://ilostat.ilo.org/data/ (Erişim Tarihi: 12.08.2022).

İş Sağlığı ve Güvenliğine İlişkin İşyeri Tehlike Sınıfları Tebliği. (2012). T.C.Resmi Gazete, 28509, 26.12.212.

Karadeniz, O., (2011). Occupational Diseases in Turkey, Conference on Occupational Health and Safety Economics. Building a Repository of Occupational Well-being Economics Research, 27-30 April, Sinaia, Romania.

Kepir, H. (1983). İş Kazalarında İnsan Faktörü ve Eğitimi, Çeşitli Boyutları ve Çözüm Önerileri İle İş Kazaları Seminer Bildirileri, Ankara: MPM Yayınları.

Koçali, K. (2021). Sosyal Güvenlik Kurumu’nun 2012-2020 Yılları Arası İş Kazaları Göstergelerinin Standardizasyonu. Akademik Yaklaşımlar Dergisi.12 (2), 302-327.

Kozak, N., Akoğlan Kozak, M. ve Kozak, M. (2021). Genel Turizm İlkeler ve Kavramlar. Ankara: Detay Yayıncılık.

Olcay, F.Z., (2019). Mutfakta İş Sağlığı ve Güvenliği. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi, 14(53), 21-34.

Oral, İ., (2014). İş Kazalarının ve Meslek Hastalıklarının Değerlendirilmesi. (Editör) Baybora, D.: İş Sağlığı ve Güvenliği içinde (ss2-21) Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları

Rantanen, J., (2010). Grand Challenges of Occupational Health from Globalization. Journal of Occupational Safety and Health. 18 (2). 167-171.

Sekmen, M., ve Zengin, M.A., (2022). Türkiye’de İmalat Sanayinde Meydana Gelen İş Kazalarının İstatistiksel Analizi, 7. Uluslararası Mühendislik ve Teknoloji Yönetimi Kongresi. İstanbul, 521-532.

Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu, Kanun no:5510, Kabul Tarihi:31/06/2006, Sayı:26200, Tertip:5, Cilt:45. https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.5510-20120101.pdf (Erişim Tarihi:10.06.2022).

Türkiye Seyahat Acentaları Birliği, (TÜRSAB), https://www.tursab.org.tr/istatistikler-icerik/turizm-geliri (Erişim Tarihi:03.06.2022).

Türkiye Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK), 2011-2020 SGK İstatistik Yıllıkları, https://www.sgk.gov.tr/Istatistik/Yillik/fcd5e59b-6af9-4d90-a451-ee7500eb1cb4/ (Erişim Tarihi: 16.07.2022)

Yıldız, A. (2019). Hastanelerde İş Sağlığı ve Güvenliği. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım

Yılmaz Oral, T. Ve Ünal, A. (2020). 2016-2018 Yılları Arasında Seyahat Sektörüne Ait İş Kazası Verilerinin Değerlendirilmesi. OHS Academy İş Sağlığı ve Güvenliği Akademi Dergisi, 3(2),61-72.

Yurtseven, C.N. (2021). Spor Profesyonellerinde İş Sağlığı ve Güvenliği. Ankara: Gazi Kitabevi.

Zengin, M.A., (2022). Türkiye İnşaat Sektörü İş Kazalarının İstatistiksel Analizi, 2011-2020. Uluslararası Mühendislik Araştırma ve Geliştirme Dergisi. 14(2), 492-501.

İndir

Yayınlanmış

2022-09-30

Nasıl Atıf Yapılır

Telbakan, M., & Uygur, A. (2022). Turizm Sektörüne Ait 2011-2020 Yılları Arası İstihdam ve İş Kazası Verilerinin Analizi. Journal of Recreation and Tourism Research, 9(3), 1–17. https://doi.org/10.5281/zenodo.7129787

Sayı

Bölüm

Araştırma Makalesi